/** */

Metro w Moskwie

Do dziś uchodzi za dumę Rosji. Uważane jest za jedną z niewielu rzeczy, w której państwom zachodnim nigdy nie udało się prześcignąć Związku Radzieckiego. Nie ma co ukrywać, jednym z symboli Moskwy jest metro, uznawane za najlepsze na świecie.
Niewiele sieci metra na kuli ziemskiej można uznać za atrakcję turystyczną o swoistych walorach artystycznych. Właśnie takie jest moskiewskie metro. Perony i hale stacji przypominają miniaturowe pałace, ozdobione są żyrandolami, rzeźbami i mozaikami. Jednocześnie jest to najwydajniejsza i najsprawniej działająca sieć metra na świecie. 

 

Pierwsze projekty moskiewskiego metra powstały już w 1901 roku. Wtedy to miejscowa prasa uznała pomysł budowy podziemnej kolei za "wyjątkowo zuchwały". Jednak potrzeba usprawnienia komunikacji w stolicy Związku Radzieckiego okazała się być na tyle konieczna, że w połowie lat trzydziestych w końcu zrealizowano pierwotne zamierzenia. Budowę metra powierzono dwóm wybitnym, młodym komunistom, Nikicie Chruszczowowi i Łazarowi Kaganowiczowi. Podziemna kolej miała stać się wizytówką socjalizmu i dowodem wielkich osiągnięć robotników i chłopów.

 

Prace budowlane rozpoczęły się w grudniu 1931 roku. Moskiewskie metro miał budować cały naród, więc do stolicy sprowadzono robotników z całego Związku Radzieckiego. Wspomagali ich żołnierze Armii Czerwonej a także członkowie Komsomołu. Ich społeczna praca oraz wkład włożony w budowę metra upamiętniony został nadaniem jednej ze stacji nazwy Komsomolskaja. 

 

15 maja 1935 roku uruchomiona została pierwsza linia moskiewskiego metra, która przebiegała od stacji Sokolniki do stacji Park Kultury z odgałęzieniem do stacji Smolenskaja. Jeszcze przed wybuchem drugiej wojny światowej, udało się zrealizować dwie nowe linie. Jesienią 1941 roku metro posłużyło za schron przeciwlotniczy. W listopadzie wojska niemieckie dotarły na przedpola Moskwy, a Związek Radziecki walczył o przetrwanie. Zgodnie z postanowieniem państwowego komitetu z 15 października 1941 roku, w wypadku zdobycia stolicy, metro miało zostać zniszczone. Do tego jednak nie doszło, a do historii przeszła za to stacja Majakowskaja, w której zlokalizowane zostało dowództwo sił obrony przeciwlotniczej. To właśnie stąd Stalin wygłosił przemówienie do generalicji i aktywistów partyjnych w wieczór poprzedzający wymarsz Armii Czerwonej na front. Natomiast stacja Kirowskaja (obecnie przemianowana na Czistyje Prudy), była siedzibą sztabu generalnego przez całą II wojnę światową, skąd Stalin wraz ze swoimi doradcami, planował pierwsze ofensywy przeciwko nazistom. Dzięki temu, metro stało się ważnym symbolem oporu wobec hitlerowskiej agresji.

 

Moskiewskie metro przetrwało zawieruchę wojenną. Po wojnie można więc było bez przeszkód kontynuować jego rozbudowę. Wtedy między innymi powstała linia okrężna. W latach pięćdziesiątych, część linii zrealizowano jako metro głębokie. Stacje miały bowiem służyć za schrony przeciwatomowe. Pierwszym patronem moskiewskiego metra był Łazar Kaganowicz, współtwórca pierwszej podziemnej trasy w Moskwie. W latach 1957 - 1992 metro nosiło imię Włodzimierza Lenina. 

 

Najstarsze stacje uchodzą za najpiękniejsze. Do opracowania ich wystroju zatrudniono bowiem kilku czołowych radzieckich artystów. Ograniczeni ramami realizmu socjalistycznego, podejmowali takie tematy, jak rewolucja, obrona narodu i radziecki styl życia. Stacja Majakowskaja, zaprojektowana przez Aleksieja Duszkina w 1939 roku, zdobyła Grand Prix na Wystawie Światowej w Nowym Yorku. Duszkin zaprojektował również stacje Kropotkinskaja i Płoszczad' Riewolucji. Tę ostatnią zdobi ciąg obłożonych marmurem arkad. Przy każdej z nich stoją brązowe posągi długa Matwieja Manizera, przedstawiające "bohaterów dnia codziennego": żołnierzy Armii Czerwonej, robotników sportowców, marynarzy, pionierów czy matkę z dzieckiem. Z kolei wnętrze stacji Komsomolskaja tworzą lśniące żyrandole oraz sztukateria o motywach roślinnych. Ich autor, Aleksiej Szczusiew za swoje dzieło otrzymał nagrodę na Wystawie Światowej w Nowym Yorku. Na stacji Nowokuznieckaja zobaczyć można płaskorzeźby z postaciami rosyjskich bohaterów narodowych od Minina i Pożarskiego po feldmarszałka Kutuzowa. Wystrój metra miał stanowić natchnienie dla podróżujących, dlatego dekoracje wielu stacji z lat czterdziestych i pięćdziesiątych wychwalają władzę sowiecką. Ceramiczne okładziny stacji Tieatralnaja sławią sztukę byłych republik radzieckich, natomiast mozaiki stacji Biełoruskaja i Kijewskaja prezentują krzepkich rolników zadowolonych z urodzaju. Nawet zewnętrzną, nadziemną część stacji projektowano tak, by miała wydźwięk propagandowy. Przykładowo, stacja Arbatskaja widziana z lotu ptaka, ma kształt sowieckiej gwiazdy czerwonej. W późniejszych czasach nie budowano już stacji o tak imponującym wyglądzie, jednak projektantom niektórych współczesnych stacji, takich jak Czechowskaja, która powstała w 1987 roku, pozostawiono dużo twórczej swobody.

 

Moskiewskie metro posiada również swoje muzeum, które mieści się na stacji Sportiwnaja. Wśród eksponatów znalazły się fotografie przedstawiające budowę stacji i tuneli, wyposażenie metra, modele pociągów, czy też bilety i schematy. Niestety, odnalezienie muzeum stanowi nie lada wyzwanie. Wystawa usytuowana została w naziemnym budynku stacji Sportiwnaja, usytuowanym bliżej stadionu na Łużnikach. 

 

Sieć moskiewskiego metra jest ogromna, ponoć jednak nie wszystkie tunele są udostępnione dla zwykłych ludzi. Istnieje bowiem druga sieć metra, określona kryptonimem system D-6, bardziej znana również jako Metro-2. Ten tajny system podziemnych tuneli, składający się z trzech linii, funkcjonuje niezależnie od metra publicznego. Niedostępne dla zwykłych śmiertelników tunele, od czasu powstania, służyć miały wtajemniczonym członkom aparatu władzy. Tajne metro kontrolowane jest ponoć przez służby specjalne. Podobne systemy istnieją też w Bukareszcie, Londynie, Pekinie i Waszyngtonie.  

 

Współczesne metro moskiewskie liczy łącznie 292 kilometry i składa się z 12 linii, na których zlokalizowanych jest 177 stacji. Kolej podziemna przewozi każdego dnia 9 milionów pasażerów i uznawana jest za najsprawniejszy i najbardziej wydajny system metra na świecie. Średnia odległość pomiędzy stacjami wynosi 1,8 km, najmniejsza 0,5 km, a największa 3,41 km. Spośród wszystkich stacji, 15 jest naziemnych. Najgłębsza stacja znajduje się natomiast na głębokości 84 metrów. Łącznie, w moskiewskim metrze znajduje się 637 schodów ruchomych. Ich łączna długość wynosi niespełna 67 km. Najdłuższe z nich mają 126 metrów długości, a jazda nimi zajmuje dokładnie 3 minuty. Metro obsługiwane jest przez 16 zajezdni, z których każdego dnia wyjeżdża niecałe 1000 pociągów. Tabor składa się z 4500 wagonów, z czego dziennie używanych jest niecałe 3500. W sumie kursuje więc ponad 500 składów. Średnio każdego dnia jeden wagon pokonuje 548 km z prędkością 42 km/h. Metro zatrudnia ponad 35 tyś. pracowników. Punktualność podziemnej kolei wynosi 99,98%. Najmniejszy odstęp pomiędzy dwoma pociągami, to 1,5 minuty. Długość przeciętnej podróży wynosi natomiast 13 km. 

 

Znacznie więcej informacji, również w języku angielskim, można znaleźć na oficjalnej stronie moskiewskiego metra: http://www.mosmetro.ru/

 


 

STACJE LINII OKRĘŻNEJ

 

Jedną z najbardziej charakterystycznych linii moskiewskiego metra jest Linia Okrężna lub Obwodowa (Kolcewaja). Linia ta otwarta została 1 stycznia 1950 roku. Budowę zakończono ostatecznie w 1954 domykając okrąg linii. Jej długość wynosi 14,4 km i liczy 12 stacji. Linia stanowi zamknięty okrąg, wsiadając do pociągu można praktycznie bez końca podróżować wokół centrum, w jedną jak i w drugą stronę. Linia okrąża centrum Moskwy częściowo pokrywając się z Pierścieniem Sadowym. W północnej części odbija jednak od niego tak by przebiegać w pobliżu głównych dworców kolejowych miasta. Ponieważ mają one w większości charakter końcowy, metro jest głównym i najszybszym łącznikiem dla przesiadek pomiędzy nimi.

 

Wszystkie 12 stacji Linii Okrężnej stanowi najlepszy przykład monumentalnej architektury końcowych lat rządów Stalina. Jego wizerunki, w szczególności na wielkich mozaikach i pomniki, zdobiły wszystkie stacje w pierwszych latach istnienia linii, ale zostały usunięte wkrótce po jego śmierci. Wnętrza wszystkich stacji do dziś ozdobione są z wielkim przepychem, a na wielu z nich bez trudu odnaleźć można symbole Związku Radzieckiego, z popiersiami Lenina czy sierpem i młotem na czele.

 

Stacja Prospekt Mira. Została otwarta 30 stycznia 1952 roku. Strop głównej hali podtrzymywany jest przez kolumny z fryzem ozdobionym ceramicznymi detalami. Pod sufitem podwieszono żyrandole. Ściany wyłożono marmurem, podłoga natomiast jest granitowa.

Stacja Prospekt...

Stacja Komsomoskaja. Została otwarta 30 stycznia 1952 roku. Jedna z najpiękniejszych stacji w moskiewskim metrze. Jej nazwa upamiętnia członków Komsomołu, którzy społecznie pracowali przy budowie metra. Stacja posiada łukowy strop, ozdobiony lśniącymi żyrandolami, bogatymi sztukateriami o motywach roślinnych oraz mozaikami. Wnętrze zaprojektowane zostało przez architekta Aleksieja Szczusiewa. Na stacji do dnia dzisiejszego znajduje się popiersie Lenina.

Stacja Komsomos...

Stacja Kurskakaja. Została otwarta 1 stycznia 1950 roku. Jej nazwa pochodzi od pobliskiego dworca kolejowego. Wnętrze stacji jest surowe. Ściany wyłożono jasnym marmurem, na podłodze znalazł się czerwony i czarny granit.

Stacja Kurskaka...

Stacja Tagańskaja. Została otwarta 1 stycznia 1950 roku. Kolejna bardzo widowiskowa stacja. Na kolumnach pomiędzy wejściami na perony umieszczone zostały płaskorzeźby bohaterów Armii Czerwonej. Stacja ma ściany utrzymane w kremowej kolorystyce oraz podłogę wyłożoną czerwonym i szarym granitem. 

Stacja Tagańska...

Stacja Paweleckaja. Została otwarta 1 stycznia 1950 roku. Stacja może pochwalić się imponującą kolumnadą. Na ślepo zakończonej ścianie czołowej usytuowana została mozaika, przedstawiająca robotnika z młotem oraz chłopkę z sierpem. Na zdjęciu, Andrzej i Paulina, uczestnicy naszej wycieczki do Moskwy, pozują do zdjęcia naśladując postacie z mozaiki.

Stacja Paweleck...

Stacja Dobrynińskaja. Została otwarta 1 stycznia 1950 roku. Nazwa stacji pochodzi od Pyotra Dobrynina, który zasłużył się podczas Rewolucji Październikowej. Ściany stacji wyłożone są różowym marmurem. Na podłodze znalazł się natomiast czerwony i szary granit.

Stacja Dobryniń...

Stacja Oktiabrskaja. Została otwarta 1 stycznia 1950 roku. Stację zaprojektował Polyakov, zdobywając za nią główną nagrodę ZSRR w 1950 roku. Tematem przewodnim stacji jest sowieckie zwycięstwo w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej. Ściany zdobione są płytkami ceramicznymi oraz metalową sztukaterią.  

Stacja Oktiabrs...

Stacja Park Kultury. Została otwarta 1 stycznia 1950 roku. Stacja może się pochwalić ścianami, wyłożonymi szarym marmurem. Podłoga wyłożona została szarym granitem, który wygląda jak dywan. Pylony podtrzymujące sufit posiadają 26 płaskorzeźb, przedstawiających życie młodych ludzi w sowieckiej Rosji. 

Stacja Park Kul...

Stacja Kijewskaja. Została otwarta 14 marca 1954 roku. Kolejna stacja, która może się pochwalić ozdobnymi żyrandolami oraz bogatą sztukaterią i mozaikami. Obrazy znajdujące się na kolumnach pomiędzy wejściami na perony przedstawiają rosyjsko-ukraińską przyjaźń między narodami. Na ścianie czołowej znalazła się mozaika z portretem Lenina. Nazwa stacji pochodzi od pobliskiego dworca kolejowego.

Stacja Kijewska...

Stacja Krasnopriesnienskaja. Została otwarta 14 marca 1954 roku. Tematem wystroju stacji jest rewolucja z 1905 i 1917 roku. Na ścianach mamy więc gwiazdy pięcioramienne, a pod sufitem znalazły się płaskorzeźby ze scenami z rewolucji. 

Stacja Krasnopr...

Stacja Biełorusskaja. Została otwarta 30 stycznia 1952 roku. Zaprojektowana przez Taranova, Bykova i Opryshko, w 1951 roku zdobyła główną nagrodę ZSRR. Tematem stacji jest kultura sowieckiej Białorusi. Nazwa stacji pochodzi od pobliskiego dworca kolejowego, skąd odjeżdżają pociągi między innymi do Polski.

Stacja Biełorus...

Stacja Nowosłobodskaja. Została otwarta 30 stycznia 1952 roku. Ostatnia stacja podczas naszej podróży, tuż przed zamknięciem wielkiego pierścienia wokół centrum Moskwy. Stacja może pochwalić się 32 witrażami z ozdobnymi ornamentami.

Stacja Nowosłob...


 

STACJA PARK POBIEDY

 

Jest jedną z najmłodszych stacji moskiewskiego metra. Oddana została do użytku 6 maja 2003 roku i znajduje się na linii Arbacko-Pokrowskiej. Jest to obecnie najgłębsza stacja moskiewskiego metra, znajduje się 84 metry pod ziemią. Stacja składa się z dwóch równoległych hal, których ściany czołowe ozdobione zostały patriotycznymi mozaikami. W lśniącej marmurowej podłodze można się dosłownie przejrzeć. Aby dostać się na stację, trzeba pokonać najdłuższe ruchome schody w Moskwie, liczące 126 metrów długości. Jazda schodami zajmuje dokładnie 3 minuty.

Podziemna hala ...
Najdłuższe ruch...
Przejazd schoda...


 

STACJA WOROBJOWY GORY

 

Wbrew pozorom, metro nie zawsze jest koleją podziemną. W praktyce, na większości sieci eksploatowanych na świecie, zdarzają się odcinki tras poprowadzonych po powierzchni terenu. Niczym niezwykłym są również mosty nad rzekami. Rzadko zdarza się jednak stacja metra usytuowana na moście.
Stacja Worobjowy Gory otwarta została 12 stycznia 1959 roku. Łączy brzegi rzeki Moskwa pomiędzy stadionem na Łużnikach, a charakterystycznym gigantycznym budynkiem Uniwersytetu Łomonosowa. Stacja znajduje się pod jezdnią mostu drogowego, zbudowanego w 1958 roku i liczącego 1179 metrów długości. W 1983 roku stacja została zamknięta dla pasażerów z powodu korozji mostu. Od 1986 roku pociągi metra poruszały się po tymczasowym moście, by po 19 latach, w grudniu 2002 roku powrócić na odnowiony obiekt. Obecnie, stacja na moście może pochwalić się najdłuższymi, liczącymi 284 m długości, krawędziami peronowymi. Wnętrze stacji jest przeszklone, dzięki czemu oczekując na pociąg, można podziwiać płynącą poniżej rzekę Moskwę.

Stacja Worobjow...
Wejście na stac...
Widok z peronu ...
Pociąg metra wj...


 

LINIA FILYOVSKAYA

 

Od 2006 roku linia "Filyovskaya" nosząca numer 4, łączy przedmurza Kremla z moskiewskim City, czyli nowoczesną dzielnicą, w której postają biurowce. Trasa obsługiwana jest przez najnowsze wagony. Ponieważ linia ma dwa warianty - poza City czyli stacją "Mezhdunarodnaya" dociera również na stację "Krylatskoe", na podziemnych przystankach zamontowane zostały tablice świetlne, informujące o kierunku danego pociągu. Składy do City odjeżdżają co 15 minut.   

Nowy wagon mosk...
Końcowa stacja ...
Wnętrze stacji ...
Jednostka numer...


 

MONORAIL

 

W północnej części Moskwy znajduje się nietypowa kolej, która pośrednio wchodzi w skład sieci metra. Jej trasa zaznaczana jest na schematach metra, jednak obowiązuje tu osobna taryfa, mimo że płaci się tyle samo co w metrze. Podczas naszego pobytu w Moskwie, wszyscy uczestnicy wycieczki, którzy odwiedzili ten swoisty środek transportu, początkowo mocno się nakręcali, by po przejeździe z dość sporym zawodem określić tę kolej mianem największej porażki wyjazdu. Monorail z daleka przyciąga uwagę, jednak im bliżej mu się przygląda, tym bardziej ma się mieszane uczucia. Warto się jednak przejechać, by zaliczyć tę nietypową kolej i by później wiedzieć, czemu zrobiło się to tylko raz. 

 

Moskiewski Monorail czyli kolej jednoszynowa, w rzeczywistości nie ma nic wspólnego z Maglevem, czyli pociągiem poruszającym się na poduszce magnetycznej. Rosyjska wersja Maglevu to jednostka poruszająca się po jednej szynie przy pomocy kół, zamontowanych w przegubach pomiędzy członami. W związku z tym, prędkość kolejki została znacząco ograniczona do kilkudziesięciu kilometrów na godzinę, natomiast pasażerowie dość dokładnie mogą odczuć wszelkie nierówności szyny, ułożonej na wysokości od 6 do 12 metrów nad ziemią.

 

Moskiewska kolejka jest pierwszym tego typu systemem w Rosji. Jej budowa rozpoczęła się w 2001 roku. Pierwsze jazdy testowe rozpoczęły się w 2004 roku. Po miesiącu jazd testowych, kolej udostępniono pasażerom, jednak znacznie wyższa cena przejazdu niż bilet na metro oraz dublowanie się monorailu z tramwajami (w pewnym momencie torowisko tramwajowe biegnie dokładnie pod trasą kolejki) i autobusami, raczej nie przysporzyły kolejce stałych klientów. Od 2005 roku zmniejszono ceny biletów, dzięki czemu w pociągach monorailu pojawili się pasażerowie. 

 

Na trasie zbudowanych zostało 6 stacji, usytuowanych w odstępach liczących około 700-800 metrów długości. Przejazd zajmuje 22 minuty. Kolej ma swój początek przy północnym wejściu centrum wystawienniczego, gdzie również znajduje się zajezdnia. Monorail obsługiwany jest przez 6 jednostek, mogących zabrać na pokład 44 pasażerów na miejscach siedzących. Na stacjach końcowych znajdują się pętle, które umożliwiają zawrócenie pociągu. 

Jednostka numer...
Jednostka numer...
Pętla nawrotowa...
Jeden z przedzi...
Kolejka na częś...

Zaloguj się, aby dodawać komentarze.

Zdjęcie tygodnia

Zaloguj się

Odwiedza nas 250 gości oraz 1 użytkownik.