Tramwaje w Europie
Łotwa - Dyneburg
- Nadrzędna kategoria: Tramwaje
- Kategoria: Tramwaje na świecie
- Opublikowano: niedziela, 20, grudzień 2020 21:00
- PSMKMS
- Odsłony: 1161
Położony w południowo-wschodniej części kraju Dyneburg jest drugim co do wielkości miastem na Łotwie. Funkcjonuje tu jedna z trzech i zarazem najmłodsza sieć tramwajowa w tym nadbałtyckim państwie. Pierwsza linia została otwarta dopiero w 1946 roku, a tramwaje do dziś poruszają się po torach o rozstawie 1524 mm.
Chociaż pierwsze wzmianki o osadzie Dyneburg pochodzą jeszcze z 1275 roku, miasto o tej nazwie zostało lokowane przez króla polskiego Stefana Batorego dopiero w 1582 roku. Powstała tutaj twierdza. Dyneburg był też stolicą województwa Inflanckiego. Po I rozbiorze Polski miasto znalazło się w zaborze rosyjskim. W 1920 roku weszło w skład niepodległej Łotwy, natomiast w 1939 roku zostało zajęte przez ZSRR. W wyniku przemian zapoczątkowanych w 1989 roku, miasto ponownie znalazło się w granicach łotewskich.
Obecnie Dyneburg liczy około 100 tysięcy mieszkańców. W okresie ZSRR w mieście dominowała produkcja przemysłu elektromaszynowego, odzieżowego, tekstylnego oraz chemicznego. Jest to również ważny węzeł kolejowy, w ramach którego funkcjonują również warsztaty remontowe lokomotyw.
Pomysł uruchomienia sieci tramwajowej w Dyneburgu pojawił się już pod koniec dziewiętnastego wieku. Miasto liczyło wówczas 70 tysięcy mieszkańców i funkcjonowały tu liczne zakłady przemysłowe. W związku z tym, w 1895 roku rozpoczęto negocjacje z potencjalnymi inwestorami w sprawie budowy linii tramwajowej. Sieć miała być uruchomiona w latach 1910 - 1912, jednak z powodu braku środków finansowych i wybuchu I wojny światowej, realizacja inwestycji została wstrzymana.
Planów uruchomienia linii tramwajowej nie udało się również zrealizować po uzyskaniu niepodległości przez Litwę. W czasie II wojny światowej Dyneburg znalazł się pod okupacją radziecką. Dopiero po zakończeniu działań wojennych, temat budowy sieci tramwajowej powrócił. W rezultacie, w dniu 5 listopada 1946 roku uruchomiono pierwszą linię o długości 5,7 kilometra na trasie Vienības – Liepājas iela. Przy Liepājas iela zlokalizowano zajezdnię tramwajową. Prace budowlane przy pierwszej jednotorowej linii tramwajowej trwały zaledwie 123 dni. W 1947 roku zdecydowano o realizacji kolejnej trasy. Powstała wówczas licząca 3,5 kilometra długości linia od ulicy Sarkanarmias (obecnie ulica 18 Listopada) do Starego Przedmieścia. W 1949 roku linię z rynku doprowadzono do cytadeli. W latach pięćdziesiątych prowadzono dalsze inwestycje, związane zarówno z przedłużeniem istniejących tras, jak i dobudową drugiego toru. W 1962 roku doprowadzono tramwaj do fabryki włókien sztucznych. Kolejne inwestycje realizowano w 1965 i 1990 roku. Ostatnią zrealizowaną inwestycją było oddanie w dniu 5 lutego 2020 roku nowego odcinka linii 3, prowadzącego obok Szpitala Wojewódzkiego do Stropi. Licząca 2,1 kilometra okrężna, jednotorowa trasa, zastąpiła dotychczasowe torowisko, biegnące w linii prostej przez las, które pozostawiono jedynie do celów technologicznych.
Po oddaniu tej inwestycji do użytku, obecna sieć tramwajowa w Dyneburgu liczy 27 kilometrów długości. Po mieście funkcjonują trzy linie tramwajowe: 1, 2 i 3. Tylko linia numer 1 kursuje z wysoką częstotliwością, nawet co 8 minut. Pozostałe linie przyjeżdżają na przystanki co pół godziny. W obecnym stuleciu udało się wyremontować większość torowisk, dzięki czemu ich stan jest bardzo dobry. Operatorem systemu jest spółka komunalna a/s Daugavpils satiksme.
Cechą charakterystyczną sieci tramwajowej w Dynebrugu jest wciąż eksploatowany system odbioru prądu z górnej sieci trakcyjnej poprzez odbieraki pałąkowe. Dopiero zakupione w latach 2019 - 2020 najnowsze 8 wagonów typu 71-911 wyposażone zostało w tradycyjne pantografy. W związku z tym nowe, w pełni niskopodłogowe wagony, mogą być eksploatowane tylko na linii 2. Trwają jednak prace przy modernizacji sieci trakcyjnej, mające na celu umożliwienie kursowania tych pojazdów również na linii 1.
Najstarszymi tramwajami w Dynebrugu są wyprodukowane w zakładach w Rydze wozy RVR-6M2. W latach 1975 - 1988 dostarczono ich 64 sztuki. Do dziś w mieście pozostało 6 pojazdów tego typu, jednak od 2014 roku nie są eksploatowane liniowo. Pełnią funkcję rezerwy. Jeden z wagonów został przystosowany do celów turystycznych i można go wynajmować.
Z lat 1990 - 1991 pochodzi 12 tramwajów radzieckiej produkcji typu KTM-5. Pojazdy te są stopniowo wycofywane z ruchu. W 1994 roku dostarczono jeden wóz typy KTM-8. Nowszy tabor reprezentują pochodzące z 2014 roku wozy KTM-23. Pojazdy te są jednoczłonowe i częściowo niskopodłogowe. W tym samym roku pozyskano 4 wozy KTM-31, które składają się z trzech członów i posiadają około 72% udział niskiej podłogi.
Tabor uzupełniają sprowadzone w 2002 roku z niemieckiego Schwerin Tatry T3D. Z 12 wagonów w eksploatacji pozostało 10 sztuk, jednak i one stanowią obecnie rezerwę.
Do obsługi wszystkich brygad w Dyneburgu potrzeba około 12-14 wagonów. W związku z tym już teraz nowy tabor dominuje na ulicach miasta, natomiast starsze, wysokopodłogowe wozy pozostają jako rezerwa. Eksploatowane pojazdy stacjonują w dwóch zajezdniach tramwajowych. Jedna z nich znajduje się na końcu trasy linii 1 i 2, przy ulicy Butļerowej. Tutaj zlokalizowane są tory odstawcze oraz prowadzona jest obsługa codzienna wagonów. Na terenie zajezdni zawracają też liniowe tramwaje. Druga, stara zajezdnia, mieści się przy ulicy 18 Listopada, czyli w środku sieci tramwajowej. Zajezdnia ta pełni głównie funkcję zakładów remontowych. Właśnie tutaj, jako pomnik ustawiony został jeden z najstarszych tramwajów RVR.
PSMKMS & Impuls