Pętle tramwajowe
- Nadrzędna kategoria: Tramwaje w Polsce
- Kategoria: Poznań
- Opublikowano: wtorek, 06, styczeń 2015 21:00
- PSMKMS
- Odsłony: 4162
Poznań przez dziesięciolecia borykał się z problemem braku wystarczającego miejsca do garażowania taboru tramwajowego w zajezdniach. Stąd, wiele wagonów pozostawianych było na noc wzdłuż ulic lub na pętlach tramwajowych. Z tego względu, starano się budować pętle z rozmachem i ciekawymi rozwiązaniami technologicznymi. Wiele z nich powinno się uznać za wzorcowe dla innych miast w Polsce.
W Poznaniu w chwili obecnej funkcjonuje 16 pętli tramwajowych, przy czym warto dodać, że niektóre linie zawracają na układzie ulicznym i nie potrzebują do tego celu specjalnych rozwiązań. Większość linii korzysta jednak z pętli, których wielkość, liczba torów, czy zastosowane rozwiązania, zdecydowanie odstają od przeciętnej polskich miast. Można nawet stwierdzić, że to co na pozostałych sieciach tramwajowych jest wyjątkiem, w Poznaniu przeważnie jest regułą.
Typowa poznańska pętla tramwajowa wyposażona jest w jeden lub dwa tory z peronami przeznaczonymi dla osób wysiadających oraz dwa do trzech torów z peronami dla osób wsiadających. Pomiędzy torami wjazdowymi i wyjazdowymi w zdecydowanej części przypadków zapewniona jest pełna możliwość przejazdu. Inną cechą charakterystyczną jest możliwość objechania pętli dookoła. Takie rozwiązania posiadają pętle: Osiedle Sobieskiego, Budziszyńska, Połabska, Miłostowo i Franowo. Dzięki temu, nie występuje konieczność cofania pociągów tramwajowych, czy to rezerwowych, czy też podczas ustawiania prawidłowej kolejności brygad do odjazdu z końcówki. Na niektórych pętlach, w przypadku braku miejsca, występują tory odstawcze. Dodatkowo, na niektórych końcówkach występują również kanały do przeglądu pojazdów.
Do najciekawszych poznańskich pętli należą: Junikowo, Franowo, Górczyn, Miłostowo, Starołęka, Osiedle Sobieskiego, Piątkowska.
Junikowo to obecnie jedna z najbardziej komfortowych dla pasażerów pętli tramwajowych w Polsce. Zmodernizowana została tuż przed turniejem EURO 2012. Przystanek końcowy i początkowe są w pełni zadaszone, to znaczy pod dachem znajduje się cały peron wraz z pojazdem. Wewnątrz pętli zlokalizowano natomiast dworzec autobusowy, którego przystanki również są w pełni zadaszone. W obszernym budynku dworcowym, poza Punktem Kontroli Ruchu, znajduje się poczekalnia, punkt sprzedaży biletów okresowych, toalety i punkt gastronomiczny. Rowerzyści mogą dotrzeć na pętlę dzięki drodze rowerowej, a następnie schować swoje pojazdy w zadaszonym i oświetlonym miejscu. Opcja ta cieszy się sporym zainteresowaniem pasażerów. Sama pętla posiada dwa perony końcowe, trzy perony początkowe oraz dwa tory postojowe.
Franowo jest najmłodszą i jednocześnie jedną z największych, pod względem obszarowym, pętli tramwajowych w Poznaniu. Rozmach inwestycyjny w tym przypadku nie ma niestety pokrycia w rzeczywistym zapotrzebowaniu, zarówno jeżeli chodzi o liczbę pociągów tramwajowych czy autobusów, jak również samych pasażerów. Końcówka wybudowana została w pobliżu największej zajezdni tramwajowej. Jednocześnie położona jest daleko od osiedli mieszkaniowych czy centrów handlowych, stąd frekwencja pasażerska jest niewielka. Posiada dwa perony końcowe, dwa początkowe, trzy tory postojowe, a także rozbudowany układ rozjazdów przy wjeździe i wyjeździe z zajezdni. Dodatkowo, pociągi tramwajowe mogą objechać pętlę dookoła. W środku pętli znajduje się dworzec autobusowy. Całość nie jest jednak zadaszona.
Górczyn jest pętlą zlokalizowaną pod wiaduktem drogowym, który pełni jednocześnie funkcję zadaszenia dla pasażerów. Pętla posiada jeden peron końcowy, jedno żeberko, trzy tory postojowe oraz dwa perony początkowe.
Miłostowo nie posiada wprawdzie zadaszenia, jednak może pochwalić się peronem końcowym, trzema torami postojowymi i jednym peronem początkowy. Posiada również możliwość objechania pętli, a także żeberko z kanałem do przeglądów tramwajów.
Starołęka tylko z pozoru wydaje się być niezbyt dużą pętlą. Posiada dwa perony końcowe, dwa tory postojowe i również dwa perony początkowe. Torowisko dodatkowo połączone jest z wjazdem i wyjazdem z zajezdni Starołęka. Część linii korzysta z możliwości zawrócenia na terenie zajezdni, zatrzymując się przy dodatkowym trzecim peronie, znajdującym się u wylotu z zajezdni, w ten sposób zwiększając przepustowość końcówki.
Osiedle Sobieskiego jest kolejną ważną pętlą w Poznaniu, będącą jednocześnie zakończeniem trasy szybkiego tramwaju. Z tego względu projektowana była przed laty do pełnienia funkcji częściowej zajezdni. Posiada dwa tory końcowe, trzy postojowe, dwa początkowe, a także możliwość okrążenia oraz dodatkowo żeberko. Jest to duży węzeł przesiadkowy tramwajowo - autobusowy. Niestety, z uwagi na rozmiary, pasażerowie muszą również pokonywać spore odległości podczas przesiadki. Zauważalny jest również brak zadaszeń peronów tramwajowych. Tuż obok pętli znajduje się za to zadaszony dworzec autobusowy, wyposażony w poczekalnię.
Piątkowska jest kolejną charakterystyczną pętlą poznańską. Posiada trzy tory postojowe, a także dwa żeberka znajdujące się w środku pętli. Przed oddaniem trasy Poznańskiego Szybkiego Tramwaju, pełniła główną rolę przy obsłudze północnych dzielnic Poznania. Obecnie, nie obsługuje już tak dużego ruchu ze względu na pobliski przebieg trasy PST.
Inne czynne pętle końcowe to Dębiec, Ogrody, Połabska, Wilczak, Zawady oraz przelotowe Budziszyńska i Stomil. Trzy pierwsze posiadają po trzy tory postojowe. Pozostałe końcówki mogą pochwalić się tylko dwoma torami, jednak nie obsługują one zbyt dużego ruchu i nie posiadają rozbudowanej infrastruktury.
W Poznaniu wykorzystuję się również torowy układ uliczny do nawracania i to nie tylko w przypadku tymczasowych sytuacji. Przykładowo, linia numer 20 zawraca na przystanku „Centrum Marcinkowskiego”. W przeszłości w Poznaniu używano też mijanek i trójkątów torowych. Więcej na ten temat można znaleźć tutaj.
Impuls & PSMKMS
Komentarze